Έκλεινε τα μάτια της και ονειροπολούσε. Τον φιλούσε με δίψα, του παραδινόταν γυμνή οπουδήποτε, χωρίς να νοιάζεται αν ήταν μόνοι τους ή μπροστά στον κόσμο. Μες στην παραφορά της του ψιθύριζε: "Νικόλα σ\' αγαπώ". Κι αμέσως μετά: "Νικολάι, φίλησέ με κι άλλο, κι άλλο, μη σταματάς". Ύστερα συνερχόταν για λίγο, και η σκέψη της δούλευε λογικά. Πώς είναι δυνατόν να έχει ερωτευτεί δύο διαφορετικά πρόσωπα κι αυτά να γίνονται ένα; Ή και αντίστροφα: Πώς είναι δυνατόν να είναι ερωτευμένη μ\' έναν άντρα, κι αυτός να παρουσιάζεται στην καρδιά και στο νου της ως δύο άντρες; Κοίταξε το χειρόγραφο.

Μια νουβέλα μπορούμε να τη διαλέξουμε, να τη διαβάσουμε κι, ακόμα ακόμα, να τη "ζήσουμε"· με όλη τη δύναμη της φαντασίας μας. Όμως, πως γίνεται μια νουβέλα να μας διαλέξει, να μας διαβάσει κι, ακόμα ακόμα, να ζήσει τη ζωή μας;
Ο Τάσος Ρούσσος αφήνει τον δαίμονα της γραφής να αναστατώσει τη ζωή μιας νέας γυναίκας μέχρι την... ευτυχία.